EXAUDI to jeden z czołowych na świecie zespołów wokalnych zajmujących się muzyką nową. Założony przez Jamesa Weeksa (reżyser) i Juliet Fraser (sopran) w 2002 roku, EXAUDI ma siedzibę w Londynie i czerpie swoich wokalistów spośród najzdolniejszych brytyjskich talentów wokalnych. EXAUDI szczególnie lubi radykalne krawędzie współczesnej muzyki, dobrze radząc sobie ze złożonością, mikrotonalnością i eksperymentalną estetyką. Sercem jego repertuaru jest najnowsza muzyka, która dała krajowe i światowe premiery wielu czołowych współczesnych kompozytorów.

Lustro spekulacji

W latach 1370–1420 w Europie rozkwitł styl kompozycji o niespotykanej dotąd błyskotliwości, złożoności i dziwności. Kompozytorzy z dworów północnych Włoch i południowej Francji z radością zgłębiali granice możliwości muzycznych – rytmicznych, harmonicznych, polifonicznych – eksperymentowali z zawrotnymi formami arytmetycznymi i dziwacznymi zapisami: muzyką zapisaną w kształcie harfy, serca lub koncentrycznie koła w różnych kolorach atramentu. Ten wiek został nazwany Ars Subtilior, czyli Sztuka Subtelniejsza, w której zastosowano innowacje XIV wieku Ars Nowa zostały wzniesione na nowy poziom piękna i ekspresji poprzez proces muzyczny spekulacja.

Średniowieczny akt spekulacja – inteligentna kontemplacja lub uważna obserwacja (w przeciwieństwie do współczesnego zmysłu domysłów) – ma kluczowe znaczenie Ars Subtiliori mocno łączy ją z muzyką współczesną. W naszych czasach tę niezwykłą muzykę fascynowało wielu kompozytorów, a także Guillaume de Machaut, kompozytor-poeta, którego zdumiewające osiągnięcia zapowiadały Ars Subtiliorinnowacje.

W tym programie EXAUDI tworzy aula specularum – Salę Lustrzaną – odzwierciedlającą starożytne i współczesne spekulacje, aż do momentu, gdy średniowiecze i współczesność zdają się zlewać. Z Subtelne repertuar, kanon puzzli Ciconii Le Ray au Soleil jest „rozwiązywany” na wiele sposobów; Słynny Senleches Harpe de Melodie jest wykonywana zarówno z kanoniką, jak i bez niej potrójny; i notorycznie hermetyczny Rodericus Angelorum psalat przedstawiony jest w konkurencyjnych zapisach i zamieniony w muzycznego uroborosa, pożerającego własny ogon. Śpiewne pieśni miłosne Machauta przeplatają się z delikatnym traktowaniem Petrarki przez Evana Johnsona, a następnie są filtrowane przez pracę Johna Cage'a w książce Jamesa Weeksa Cztery Virelais.

Sercem programu jest światowa premiera zupełnie nowego, pod każdym względem spekulatywnego, dzieła kompozytora Marka Dyera. Dyer wyszkolił komputer, aby „nauczył się” zapisu angielskiego rękopisu Old Hall z ok. 1415 r. przy użyciu uczenia maszynowego oraz aby tworzył nowe faksymile, które Dyer transkrybował. Powstałe kompozycje przypisuje się fikcyjnemu muzykowi z XIV wieku i prezentowane wraz z oryginalnymi dziełami Old Hall w fascynującym rozszerzeniu (i zaciemnieniu) „spekulacji” – tym razem przez kompozytora incognito, niebędącego człowiekiem. Program jest wprowadzany przez reżysera Jamesa Weeksa i prezentowany w przystępny i wciągający sposób, który łączy funkcję edukacyjną z rozrywką.